Organizational conflict in educational administration with a sociology approach

Sosyoloji yaklaşımıyla eğitim yönetiminde örgütsel çatışma

Abstract

(English translation is at the end of the article document)

This study discusses the phenomenon of conflict from the perspectives of organizational sociology, conflict approach and educational administration. As an interactive process in educational administration, conflicts can occur between educational stakeholders' specific spheres of authority, such as teachers, guidance counselors, psychological counselors or school administrators. However, they are homogeneous but also a structural part of a single and homogeneous whole. As individuals and groups become spatially closer, contact increases, and so do conflicts; distant cultures work less well. Differences in individuals as a source of conflict are the group dynamic that moves the group forward. As a result of such an interactionist and conflictual perspective, some of our conclusions will significantly contribute to educational administration and policymakers.

Wherever there is an individual, there is culture; wherever there is culture, there is organization and conflict. Conflicts have been the driving and changing force of history. Preventing conflicts can also prevent development. As long as communication between groups is maintained effectively, work is beneficial. Still, when it starts to lose its effect, cracks that will collapse the social structure should be expected to emerge. Conflicts need to be managed constructively for these reasons.

Özet

Bu çalışmada örgüt sosyolojisi, çatışmacı yaklaşım ve eğitim yönetimi bakış açılarıyla çatışma olgusu tartışılmaktadır. Eğitim yönetimindeki interaktif bir süreç olarak çatışmalar, türdeş olmalarına rağmen, öğretmenler, rehber öğretmenler, psikolojik danışmanlar veya okul yöneticileri gibi eğitim paydaşlarının kendilerine has otorite alanları arasında, aynı zamanda tek ve homojen bir bütünün yapısal parçası olarak, vuku bulduğu gözlemlenebilmektedir. Bireyler ve gruplar mekânsal olarak yakınlaştıkça temas da artmakta böylece çatışmalar da artmaktadır; uzak kültürler daha az çalışmaktadır. Çatışmanın kaynağı olarak bireylerde bulunan farklılıklar esasen grubu ileri taşıyan grup dinamiğidir. Böyle bir etkileşimci ve çatışmacı perspektif sonucunda, bazı çıkarsamalarımızın eğitim yönetimine ve politikalarını şekillendirenlere önemli katkılar sağlayacağına inanıyoruz.

Bireyin bulunduğu her yerde kültür, kültürün bulunduğu her yerde örgüt ve çatışma görülmektedir. Çatışmalar tarihin itici ve değiştirici gücü olmuştur. Çatışmaların engellenmesi gelişmeyi de engelleyebilir. Gruplar arası iletişimin etkin bir şekilde sürdürüldüğü sürece çalışmanın yararlı olduğu, ancak etkisini yitirmeye başlamasıyla sosyal yapıyı çökertecek çatlakların ortaya çıkması beklenmelidir. Bu nedenlerle çatışmaların yapıcı bir şekilde yönetilmesi gerekmektedir.