A descriptive case study on familial factors that may affect juvenile delinquency<p>Çocuğun suça sürüklenmesinde etkisi olabileceği düşünülen ailesel faktörler üzerine betimsel bir alan araştırması

Authors

  • Kürşad Şahinli Emniyet Genel Müdürlüğü

Keywords:

Juvenile Delinquency, Familial Variables, Criminology, Crime, Prisons, Çocuk Suçluluğu, Ailesel Faktörler, Kriminoloji, Suç, Ceza Evleri

Abstract

Criminological researches focus on familial variables that may have an impact on juvenile delinquency. The aim of this research is to describe potential familial variables which may have an effect on juvenile delinquency. This survey was conducted at Ankara Child and Youth Prison at March 2011. 85 inmates were invited to a face to face interview. 71 of them responded and accepted to participate in the survey. Present study is a descriptive case research. Dependent variable of the study is delinquent juveniles. Independent variables are number of children who are single or first child in family, mother's work, communication and relations with mother and father of the children, disciplinary in family, control of family on the child, physical violence in family, monthly income of family, the education level of family, broken families, family structure, number of the siblings and having family members with a criminal history. Questions involving familial characteristics were addressed to delinquent children and the obtained data were used to test the hypotheses. In addition, qualitative analyses of the observations during the face-to-face interviews were also included in this study.

Descriptive analyses showed that, majority of juvenile inmates have poor relations and communication with their fathers. Majority of juvenile inmates come from families with low family income and education. Also the majority of these inmates have large number of siblings and family members with a criminal history. Other family variables that researched in the survey are not been observed on the majority of juvenile inmates. To put in a nutshell, compared to other family variables, children with poor communication and interaction with fathers, low family income, low education (parents), having large number of siblings and having family members with a criminal history are more likely to become a juvenile delinquent.

Extended English summary is in the end of Full Text PDF (TURKISH) file.

 

Özet

Kriminolojik çalışmalar çocukların suça sürüklenmesine etkisi olabilecek ailevi faktörler üzerinde dikkatle durmaktadır. Bu çalışmanın amacı da çocukların suça sürüklenmesinde etkisi olabilecek potansiyel ailesel faktörlerin tanımlanmasıdır. Çalışma, Ankara Çocuk ve Gençlik Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda 2011 Mart ayında hükümlü veya tutuklu olarak bulunan 85 çocuktan görüşmeyi kabul eden 71 çocukla yüz yüze görüşülerek gerçekleştirilmiştir. Mevcut çalışma betimleyici bir alan araştırmasıdır. Çalışmanın bağımlı değişkeni suça sürüklenmiş çocuklardır. Bağımsız değişkenleri ise ailede tek veya ilk çocuğu olma, annenin çalışması, çocukların annesi ve babası ile iletişimi ve ilişkileri, ailedeki disiplin anlayışı, ailenin çocuk üzerinde denetimi, aileden fiziksel şiddet görme durumu, anne veya babada alkol bağımlısı olma durumu, ailenin aylık geliri, ailenin eğitim seviyesi, parçalanmış aileden gelme durumu, aile yapısı, kardeş sayısı ve ailesinde daha önce suça karışmış kişilerin varlığıdır. Suça sürüklenmiş çocuklara ailevi özelliklerini içeren sorular yöneltilmiş ve elde edilen veriler hipotezleri test etmek için kullanılmıştır. Ayrıca bu araştırmada yüz yüze görüşmeler sırasındaki nitel gözlemlere de yer verilmiştir.

Çalışmanın bulgularına göre, çocukların çoğunluğunun babaları ile ilişkileri ve iletişimleri zayıftır, ailelerinin gelir seviyesi ve eğitim seviyesi düşüktür, kardeş sayıları fazladır ve ailelerinde daha önce suç işlemiş bireyler bulunmaktadır. Araştırmada ele alınan diğer ailevi faktörler çocukların çoğunluğunda görülmemiştir. Sonuç olarak diğer ailesel faktörlere kıyasla baba ile ilişkilerin ve iletişimin kötü olması, ailenin eğitim ve gelir seviyesinin düşük olması, fazla kardeş sayısına sahip olma ve ailede suç işlemiş bireyler bulunmasının çocuğun suça sürüklenmesinin potansiyel faktörleri olabileceği değerlendirilmiştir.


Downloads

Download data is not yet available.

Metrics

Metrics Loading ...

Author Biography

Kürşad Şahinli, Emniyet Genel Müdürlüğü

Dr, Emniyet Genel Müdürlüğü, Ankara Emniyet Müdürlüğü

References

ADLER, A. (1928). Characteristics of the First, Second, Third Child. Children, 3, 14 -52.

AĞIRGÖTÜREN, Barış, (2006). Malatya Kentinde Çocuk Suçluluğu, İnönü Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Malatya.

AKERS, L. Ronald, (1999). Criminological Theories, Introduction and Evaluation, 2. Edition, London and Chicago: Roxbury Publishing.

AKINCI, Füsun, Sokullu, (1993). “Çocuk Suçluluğu Kriminolojisinde Aile Faktörü”, Adliye ve Çocuk Suçluluğu Sempozyumu, İstanbul: Marmara Üniversitesi Yayın NO: 536.

ALDEMİR, Arzu, (2010). Çocuk Suçluluğu Profili, İstanbul Üniversitesi, Adli Tıp Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.

ARSLAN, M, Muhammet; AKÇAN, Ramazan; ARI, Mustafa & KARANFİL, Ramazan; (2009). “Suç İşlediği İddiasıyla Hatay Çocuk Şube Müdürlüğüne Getirilen Çocuk Olgularının Analizi”, Adli Bilimler Dergisi, sayı, 8, ss 18-23.

BACHMAN, J.G., & O'MALLEY, P.M. (1984). The Youth in Transition project. İçinde S. A. Mednick, M. Harway, ve K.M. Finello (Ed.) Handbook of longitudinal research, Volume 2: Teenage and Adult Cohorts, 121-140, New York: Praeger.

BAL, Hüseyin, (2004). Çocuk Suçluluğu (Kavramlar-Kuramlar-Saha çalışmaları), 1. Bası, Isparta: Fakülte Kitapevi.

BALTACI, Ali, (2011). “Uluslar Arası Sözleşmelere Göre Çocuk Hakları”, www.belgeler.com, (Erişim Tarihi: 02.05.2011).

BALO, Yusuf, Solmaz, (2005). Teori ve Uygulamada Çocuk Ceza Hukuku, 2. Bası, Ankara: Adalet Yayınevi.

BAYER, Fazilet, (2008). Çocuk Eğitim Evleri Ve Ankara Çocuk Ve Gençlik Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda Kalmakta Olan Ergenlerin Ahlaki Yargı Düzeylerinin İncelenmesi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara.

BELCHER, M. E. Harolyn & SHINITZKY, E. HAROLD, (1998). “Substance Abuse in Children, Prediction, Protection, and Prevention” Arch Pediatrics Adolescent Med. 1998; Vol: 152, pp. 952-960.

BERG, I., FEARNLEY, W., PATERSON, M., POLLOCK, G. & VALLANCE, R. (1967). Birth Order And Family Size Of Approved School Boys. British Journal of Psychiatry, 113, 793-800.

BROIDY, L.M. (1995). Direct Supervision and Delinquency: Assessing The Adequacy Of Structural Proxies. Journal of Criminal Justice, 23, 541-554.

BROWNFIELD, D. & SORENSON, A. M. (1994). Sibship Size and Sibling Delinquency. Deviant Behavior: An Interdisciplinary Journal, 15, 45–61.

CANTER, R. J. (1982). Family Correlates of Male and Female Delinquency. Criminology, 20, 149–67.

CLOWARD, A, Richard & OHLİN, E, Llyod, (1966), Delinquency and Opportunity: A Theory of Delinquent Gangs, The International Library of Sociology: Free Press.

COHEN, A. K. (1955). Delinquent Boys: The Culture of Gangs. New York: Free Press.

DEMİR, Özcan, Nilüfer, (2006). “Ailedeki Madde Bağımlılığının Ergenin Sapmış Davranışlara Yönelmesindeki Etkisi: Lise Son Sınıf Gençliği Örneği”, Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 23 (1), ss. 119-129.

DEMİRBAŞ, Timur, (2005). Kriminoloji, 2. Bası, Ankara: Seçkin Yayıncılık.

DEMUTH, S. & BROWN, S. L. (2004). Family Structure, Family Processes, and Adolescent Delinquency: The significance of Parental Absence Versus Parental Gender. Journal of Research in Crime and Delinquency, 41 (1), 58-81.

DURKHEIM, E. (1951). Suicide: A Study in Sociology. New York: Free Press.

FARRINGTON, D. P. (1987). Early Precursors of Frequent Offending. İçinde Wilson, J.Q. ve Loury, G.C. (Ed.) From Children to Citizens, 3: Families, Schools, and Delinquency Prevention. New York: Springer-Verlag, 27-50.

FARRINGTON, D. P. (1996). Criminological Psychology: Individual and Family Factors in the Explanation and Prevention of Offending. İçinde C. R. Hollin (Ed.), Working with Offenders: Psychological Practice in Offender Rehabilitation, 3-39, Chichester, England: John Wiley & Sons.

FARRINGTON, D.P., & LOEBER, R. (1999). Transatlantic Replicability Of Risk Factors İn The Development of Delinquency. İçinde P. Cohen, C. Slomkowski, ve L.N. Robins (Ed.) Historical and Geographical influences on Psychopathology, 299-329, Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum.

FISHER, D.G. (1984). Family Size and Delinquency. Perceptual and Motor Skills, 58, 527-534.

GOTTFREDSON, M. R. & HİRSCHİ, T. (1990), A General Theory of Crime. Stanford, CA: Stanford University Press.

GÖNÜLTAŞ, M. Burak, (2009). Adana İlinde Mala ve Şahsa Karşı Suç İşleyen Çocukların Sosyodemografik Özelliklerinin Ortaya Konulması, Çukurova Üniversitesi, Sağlık Bilimler Enstitüsü, Adli Tıp Anabilim Dalı, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi; Adana.

GÖNÜLTAŞ, M. Burak & HİLAL, Ahmet, (2012). “Çocuk Suçluluğunda Göç Faktörü: Adana Örneği”, Adli Tıp Dergisi, Sayı: 26, No: 3, ss: 156-164.

GÖNÜLTAŞ, M. Burak; AKDUMAN, İrem; ÇELİK, Dilek & ORAL, Gökhan, (2014). “The Role of Substance Abuse in Juvenile Delinquency and Solution Proposal”, Türkiye Klinikleri J Foren Med, 11(2), pp. 55-62.

GLUECK, S. & GLUECK, E. (1950). Unraveling Juvenile Delinquency. Cambridge, MA: Harvard University Press.

GÜRLER, Adem, (2005). Çocuğun Suça Yönelmesinde Aile Faktörünün Ve Akran Gruplarının Rollerinin İncelenmesi, Süleyman Demirel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Isparta.

HAGAN, E. Frank, (2013). Introduction to Criminology, Theories, Methods, and Criminal Behavior, 8. Edition, Sage Publications.

HANCI, İ, Hamit, (1995). “Gecekondulaşma ve Çocuk Suçluluğu”, İzmir, Adli Tıp Dergisi, sayı: 11, ss: 55-62.

HATİPOĞLU, Filiz, (2008). Kentleşmenin Çocuk Suçluluğuna Etkisi Ve Bir Çözüm Önerisi Denemesi, Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara.

HECK, C. & WALSH, A. (2000). The Effects of Maltreatment and Family Structure on Minor and Serious Delinquency. International Journal of Offender Therapy and Comparative Criminology, 44, 178–93.

HIRSCHI, T. (1969). Causes of Delinquency, Berkeley and Los Angeles, California: University of California Press.

İÇLİ, Tülin, Günşen, (2007). Kriminoloji, 7. Bası, Ankara: Seçkin Kitabevi.

LEFKOWITZ, M. M., ERON, L. D., WALDER, L. O., & HUESMANN, L. R. (1977). Growing up to be Violent: A longitudinal Study of the Development of Aggression. New York: Pergamon Press.

LEFLORE, L. (1988). Delinquent Youths and Family. Adolescence, 23, 629-/642.

LISKA, A.E. & M.D. REED. (1985). Ties to Conventional Institutions and Delinquency: Estimating Reciprocal Effects. American Sociological Review, 50(4), 547-560.

JOHANSON, E. (1968). Inmates of Youth Prisons Compared with Controls For Family Structure. Acta Psychiatrica Scandinavia, 44 (3), 289-297.

KOLLER, K. M. (1971). Parental Deprivation, Family Background and Female Delinquency. British Journal of Psychiatry, 118, 319-327.

KROHN, M. D. & MASSEY, J. L. (1980). Social Control and Delinquent Behavior: An Examination of The Elements of The Social Bond. Sociological Quarterly, 21,539–43.

McCORD, J. (1977). A Comparative Study of Two Generations of Native Americans. İçinde R.F. Meier (Ed.), Theoretical Concerns in Criminology. Beverly Hills, CA: Sage.

McCORD, J. (1979). Some Child-Rearing Antecedents of Criminal Behavior in Adult Men. Journal of Personality and Social Psychology, 37,1477-1486.

McCORD, W. & MCCORD, J. (1959). Origins of Crime: A New Evaluation of the Cambridge-Somerville Study. New York, NY: Columbia University Press.

MERTON, R.K. (1938). Social Structure and Anomie. American Sociological Review, 3(5), 672-682.

NGALE, I. F. (2009). Family Structure and Juvenile Delinquency: Correctional Centre Betamba, Centre Province Of Cameroon, Internet Journal Of Criminology (On line). Erişim adresi:

http://www.internetjournalofcriminology.com/Ngale_Family_Structure_and_Juvenile_Delinquency.pdf. Erişim Tarihi: 24 Nisan 2012.

NEUMAN, W, Lawrance, (2012). Toplumsal Araştırma Yöntemleri, Nitel ve Nicel Yaklaşımlar, (Çeviren: Sedef Özge), Cilt: 1 ve 2, 5. Bası, İstanbul: Yayınodası Yayıncılık.

OK, Aylin, (1989). Kurumlar ve Suçlu Çocuklar, Ege Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İzmir.

ÖTER, Adem, (2005). Çocuk Suçluluğunun Toplumsal Nedenleri (Antalya Örneği). Süleyman Demirel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi; Isparta.

PEEPLES, F., & LOEBER, R. (1994). Do Individual Factors and Neighborhood Contextexplain Ethnic Differences in Juvenile Delinquency? Journal of Quantitative Criminology,10(2), 141-157.

SAMPSON R. J. ve LAUB, J. H. (1993). Crime in the Making Pathways and Turning Points Through Life. Harvard University Press.

SMITH, C. A., & STERN, S.B. (1997). Delinquency and Antisocial Behavior: A Review Of Family Processes and Intervention Research. Social Services Review, 71, 382-420.

SULLOWAY, F. J. (1996), Born to Rebel: Birth Order, Family Dynamics, and Creative Lives. New York: Pantheon.

SUTHERLAND, E.H. & CRESSEY, D.R. (1978). Criminology. 10th Edition. Philadelphia, New York, San Jose, Toronto: J.B. Lippincott Company.

SYKES, Gresham, M. & MATZA, David (1957). “Techniques of Neutralization: A Theory of Delinquency”, American Sociological Review, Vol. 22, No. 6, pp. 664-670.

TİMUR, Serim, (1972). Türkiye’de Aile Yapısı, Ankara: Hacettepe Üniversitesi Yayınları.

TÜRKERİ, H. (1995). Çocuk Islahevleri ve Çocuk Cezaevindeki Çocukların Suç İşleme Nedenleri Açısından İnceleme, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

VANDER VEN, T., CULLEN, F. T., CARROZZA, M., & J. P. WRİGHT. (2001). Home Alone: The Impact of Maternal Employment on Delinquency. Social Problems 48, 236-57.

WELSH, Ralp S. (1980). The Belt Theory of Discipline and Delinquency. Critical Issues Presentation. Paper presented at the Annual Meeting of the New Jersey Education Association, Atlantic City, NJ, November 14, 1980.

WILSON, H. (1987). Parental Supervision Re-Examination. British Journal of Criminology,27(3), 275-301.

WHITE, Raskin & GORMAN, D, M, (2000). “Dynamics Of The Drug-Crime Relationship”, The Nature Of Crime: Continuty and Change, Criminal Justice 2000, Vol:1, pp. 151-218.

World Youth Report, (2003). Juvenile Delinquency, http://www.un.org/esa/socdev/unyin/documents/ch07.pdf, (Erişim Tarihi: 20.10.2010).

WRIGHT, N, Kevin, (1993). Family Life and Delinquency and Crime: A Policymakers’ Guide to the Literature, Office of Juvenile Justice and Delinquency Prevention: U.S. Department of Justice.

YAVUZER, Haluk, (1990). Çocuk ve Suç, 5. Bası, İstanbul: Remzi Kitabevi.

www.tuik.gov.tr, Güvenlik Birimlerine Gelen Veya Getirilen Çocuk İstatistikleri, Erişim Tarihi: 23.04.2013.

Downloads

Additional Files

Published

2018-04-11

How to Cite

Şahinli, K. (2018). A descriptive case study on familial factors that may affect juvenile delinquency&lt;p&gt;Çocuğun suça sürüklenmesinde etkisi olabileceği düşünülen ailesel faktörler üzerine betimsel bir alan araştırması. Journal of Human Sciences, 15(2), 717–731. Retrieved from https://www.j-humansciences.com/ojs/index.php/IJHS/article/view/4922

Issue

Section

Criminology