The very hungry people: By hand of nature, politics, and beauty<p>Çok açlar: Tabiatın, siyasetin, güzelliğin eliyle

Abstract

In this study, the subject is what people ate and how they transformed during the period of drought in Ottoman at 1945 and 1869-1875; Salvation, First and Second World Wars; hunger strike after 1980 and anorexia nervosa patients. There are three purposes to be achieved: to describe the very hungry people, to create a model of the hunger, and to detect transformed human (in both physiological and cultural) by hunger. The categories developed with the influence of structuralism are used to determine common aspects of four different hungers and the fundamental structures of the human mind against hunger, and to detect the differences between menu of hunger and fullness. The categories are as follows: Food phases and cooking methods (Claude Lévi-Strauss), meal (Mary Douglas) and the nature of consumption and social layer of consumers (Pierre Bourdieu). Some of the data which is obtained at the end of the study are as the following: External circumstances are made pressure on the people at all kind hungers. People are remain hunger as necessary (drought and wars) or as a result of personal decision (strike and anorexia). The very hungers are agent of specific social layers (low-income city dwellers, peasants, women and opponents). Fullness of the hungers are possible by removed external circumstances are caused to hunger. But it is the possible that worn out human body by hunger is never fully recovered. The hunger body is generally sick and dirty. Sometimes it is faced to death. Daily diet of hungers which is different from the full people, is consisted of culturally inedible things or only liquid. It is less number of daily meal and amount of the consuming things than the full people. Discharge might be a part of the daily diet of the hungers (anorexia). Because of effect of consuming things or physiological.

Özet

Çalışmada, insanların ne yedikleri ve açlıklarıyla nasıl dönüştükleri konusunu edilmektedir. Seçilen açlık dönemleri 1945 ve 1869-1875 Osmanlı kuraklık dönemi; Kurtuluş, Birinci ve İkinci Dünya Savaşları ile 1980 sonrası açlık grevleri ve anoreksiya nervosa hastalarıdır. Ulaşılmak istenen üç amaç vardır: Çok açları betimlemek, açlar ve açlıklarına ilişkin bir model çıkarmak ve açlıkla dönüşen insanı (hem fizyolojik, hem de kültürel olarak) saptamak. Çalışmada, yapısalcılıktan etkilenerek geliştirilmiş kategoriler kullanılmaktadır: Besinlerin niteliği, pişirme teknikleri (Claude Lévi-Strauss), öğünler (Mary Douglas), tüketimin niteliği ve tüketenlerin ait olduğu toplumsal tabaka (Pierre Bourdieu). Söz konusu kategorilerle dört farklı açlığın ortak yönleri, açlık karşısındaki insanların zihinlerindeki temel yapılar ve açların toklardan farkı belirlenmektedir. Ayrıca açların mönüsü ortaya çıkarılmaktadır. Çalışma sonunda elde edilen verilerden bazıları şöyledir: Tüm açlıklarda dış koşullar birey üzerinde bir baskı yaratmaktadır. Bireyler zorunlu olarak (kuraklık ve savaşlar) ya da bireysel kararları (grev ve anoreksiya) ile aç kalırlar. Çok açlar, belirli toplumsal tabakaların temsilcisidirler (dar gelirliler, köylüler, kadınlar ve muhalifler). Açların doyumu, açlıklarına yol açan dış koşulların giderilmesiyle mümkündür. Ama açlıkla yıpranan insan bedeni, toparlanmayabilmektedir. Aç beden genellikle hasta ve pistir. Bazen de ölümle yüzleşir. Toklarınkinden farklı olan açların günlük diyeti, kültürel olarak yenmeyen şeyleri ya da sadece sıvıları içermektedir. Açların günlük öğün sayısı ve bir öğünde tüketilecek şeylerin miktarı toklara göre daha azdır. Boşaltım, açların günlük diyetin (anoreksiya) bir parçası olabilmektedir. Tüketilen şeylerin ya da aç bedenin fizyolojik ritminin etkisi gibi nedenler dolayısıyla aç insan doğaya yaklaşmakta ve kültürel bir varlık olmaktan uzaklaşmaktadır.