He Ottoman female poets that differ from Divan literature with their voice and with their distinctive expressions<p>Osmanlı kadın şairlerinin Divan edebiyatı geleneğinden ayrılan sesi ve farklı ifade biçimleri

Abstract

Divan literature is described as "a certain tradition literature with its rules and boundaries" in the most general form. These rules and boundaries have enabled the formation of common expressions in religion and in Sufi intellection in particular and in poetry by the influence of Persian literature, and they have made it traditional in time. In this context, in classical Turkish poetry, whose male poets are predominant in quality and quantity, patriarchal rhetoric presents an outlook that its frame has been established by common tropes, metaphors, poetic themes and in short by similar imaginations and ideas.Our work aims to reveal the distinctive way of the voice of female divan poets in the Ottoman poetry, which, when viewed from the outside, gives a completely male voice and perspective in the first place. In this respect, the divan of Lady Mihri (died after 1512), Lady Leyla (died in 1848) and Lady Şeref (1809-1861) were chosen and examined.

Extended English abstract is in the end of PDF (TURKISH) file.

Özet

Divan edebiyatı en genel şekliyle “ Kuralları ve sınırları belli bir gelenek edebiyatı” olarak tanımlanır. Bu kural ve sınırlar zaman içinde başta din ve tasavvuf anlayışı olmak üzere, Fars edebiyatının da tesiriyle şiirde ortak ifade biçimlerinin belirmesini ve bunun gelenekselleşmesini sağlamıştır. Bu bağlamda nitelik ve nicelik olarak ağırlığını erkek şairlerin oluşturduğu klasik Türk şiirinde ataerkil söylem, ortak mecazlar, metaforlar, mazmunlar, kısacası benzer hayal ve imgelerle çerçevesi belirlenmiş bir görünüm arz eder. Çalışmamız, dıştan bakıldığında ilk etapta tamamen erkek sesini ve bakış açısını verdiğini düşündüren Osmanlı şiirinde, kadın divan şairlerinin sesinin ayırıcı yönünü, farklı ifade biçimlerini ortaya koymayı hedeflemektedir. Bu konuda Mihrî Hatun  (ölm. 1512 sonrası), Leyla Hanım (ölm.1848) ve Şeref Hanım (1809-1861)’ın divanları seçilerek incelenmiştir.