Aggression levels of hearing impaired athletes: A comparison on individual and team sports<p>İşitme engelli sporcuların saldırganlık düzeyleri: Bireysel ve takım sporu üzerine bir karşılaştırma

Authors

  • Meltem Işık Afyon Kocatepe University
  • İbrahim Kılıç Afyon Kocatepe University
  • Kübra Aksoy Afyon Kocatepe University

Keywords:

Hearing impaired athletes, aggression, basketball, taekwondo, İşitme engelli sporcular, saldırganlık, basketbol

Abstract

In hearing-impaired children, the opportunities for sportive activities from early chıldhood period are important for the development of physical and social skills. The purpose of this study was to determine the level of aggressiveness in hearing impaired athletes who perform individual and team sports. The sample of the research was consisted 109 hearing-impaired athletes participating in Hearing Impaired Basketball (n= 64) and Taekwondo (n=45) players Turkey Championship in 2016. A five-point Likert type Buss-Perry aggression scale was used as the data collection technique in the study. In the analysis of the data obtained in the study, descriptive statistics as well as independent t test and pearson correlation analysis were used. According to the results of this research; It was found that the level of aggression of hearing-impaired basketball players is higher than taekwondo players. It was also found that there was a negative correlation between age and aggression levels. As a result; It has been found that the levels of hostility subscales and general aggression levels of hearing impaired team sports athletes are higher than individual sports athletes.

Extended English abstract is in the end of PDF (TURKISH) file.

 

Özet

İşitme engelli çocuklarda, erken dönemden itibaren süren sportif etkinlik olanakları fiziksel ve sosyal becerilerin gelişmesi açısından önemli görülmektedir. Bu araştırmanın amacı, bireysel ve takım sporu yapan işitme engelli sporcuların, saldırganlık düzeylerinin belirlenmesidir. Araştırmanın örneklemini, 2016 yılında İşitme Engelliler Basketbol (n= 64) ve Taekwondo (n= 45) Türkiye Şampiyonasına katılan toplam 109 işitme engelli sporcu oluşturmaktadır.  Araştırmada veri toplama tekniği olarak, 5’li likert tipi Buss-Perry saldırganlık ölçeği kullanılmıştır. Çalışmada elde edilen verilerin analizinde tanımlayıcı istatistiklerin yanı sıra, independent t testi ve pearson korelasyon analizi kullanılmıştır. Bu araştırmanın sonuçlarına göre; işitme engelli basketbol oynayanların saldırganlık düzeyinin taekwondo sporu yapanlardan daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca yaş ile saldırganlık düzeyi arasında negatif yönlü anlamlı ilişki olduğu tespit edilmiştir. Sonuç olarak; işitme engelli basketbolcuların düşmanlık alt ölçek ortalamaları ile genel saldırganlık düzeylerinin taekwondoculara nazaran daha yüksek olduğu tespit edilmiştir.

Downloads

Download data is not yet available.

Metrics

Metrics Loading ...

Author Biographies

Meltem Işık, Afyon Kocatepe University

Ph.D., Afyon Kocatepe University, School of Physical Education and Sports

İbrahim Kılıç, Afyon Kocatepe University

Associate Professor, Afyon Kocatepe University, Department of Biostatistics

Kübra Aksoy, Afyon Kocatepe University

Bachelor of P.E.S.S, Afyon Kocatepe  University, School of Physical Education and Sports

References

Acet M. (2005). Sporda Saldırganlık ve Şiddet. İstanbul, Morpa Yayınları, 55-56.

Aras N. (1992). Özel eğitime muhtaç kişiler ve beden eğitimi spor, Çağdaş Eğitim, (180), 3-21.

Atkinson RL, Atkinson RC, Smith EE, Bem DJ, Hoeksema S.M.(1995). Psikolojiye giriş (Çev. Alogan Y.). Arkadaş Yayınları. İstanbul.

Atkinson R, Rıchard C. A, Smıth, E, Bem D.J & Hoeksema, S.N. (2002).Psikolojiye giriş. Arkadaş Yayınevi, Ankara.

Aydın B. (2005). Çocuk ve ergen psikolojisi. İstanbul: Atlas Yayın Dağıtım.

Babaroğlu, A. (2014). Effect of hearing ımpaired on children’s aggressive behavior. International Journal of Psychology and Behavioral Sciences, 4(5), 179-188.

Bandura, A., Lipsher, D. H., & Miller, P. E. (1960). Psychotherapists approach-avoidance reactions to patients' expressions of hostility. Journal of Consulting Psychology, 24(1), 1.

Budak, S. (2000). “Psikoloji sözlüğü” Bilim ve Sanat Yayınları.

Buss AH, Perry M. (1992). The Aggression Questionnaire, J Pers Soc Psych 63: 452-9.

Coll KM, Cutler M.M, Thobro P, Haas R, Powell S. (2009). “An exploratory study of psychosocial risk behaviors of adolescents who are deaf or hard of hearing: comparisons and recommendations”. Amerikan Annals of the Deaf. Volüme 154, Numara 1, Spring, pp. 30–35.

Conroy D. E, Silva J. M, Newcomer R. R, Walker B. W. & Johnson M. S. (2001). “Personal and participatory socializers of the perceived legitimacy of aggressive behavior in sport”. Aggressive Behavior, 27(6), 405-418.

Dalgıç G. (1996). “İşitme engelinin önlenmesi ve erken tanısında sağlık elemanlarına öneriler”. Milli Eğitim Bakanlığı Basımevi, Ankara, Özel Eğitim Rehberlik ve Danışma Hizmetleri Genel Müdürlüğü.

Dalkılıç M., Mamak H., Ramazanoglu, F., Kumartasli, M., Akdagcik, I. U., & Cenikli, A. (2013). The analysis of the aggression oriented tendencies of the sportsmen active in different sports branches. Journal of Education and Sociology, 4(2), 109-113.

Demirtaş Madran, H. A., Ferligül Çakılcı, E. (2014). Çok oyunculu çevrimiçi video oyunu oynayan bireylerde video oyunu bağımlılığı ve saldırganlık. Anatolian Journal of Psychiatry/Anadolu Psikiyatri Dergisi, 15(2).

Dunn JM, ve Fait H. (1997). “Special physical education: adapted, individualized, developmental” Seventh Edition, Iowa Dubuque Brown& Benchmark, 22,

Ergun, N.,(2003) Bedensel Engelli Çocuk ve Spor. Çoluk Çocuk Dergisi. 5: 26: 50.

Eriksson-Mangold, M., & Carlsson, S. G. (1991). Psychological and somatic distress in relation to perceived hearing disability, hearing handicap, and hearing measurements. Journal of psychosomatic research, 35(6), 729-740.

Ertürk B. (2003). “İşitme engelli çocukların ailelerine öneriler”. Ankara, Başbakanlık Özürlüler İdaresi Başkanlığı.

Faigenbaum AD.(2000). Strength training for children and adolescents. Clin Sports Med;19:593-619.

Gümüş, H., Yetim, A. A., Tortop, Y., & Işık, Ö. (2014). Bireysel temas gerektiren mücadele sporlarından muay-thai ve güreş sporcularının saldırganlık davranışlarının çeşitli değişkenler açısından değerlendirilmesi. SSTB International Refereed Academic Journal of Sports, Health & Medical Sciences, 12(4).

Güner İ. (2007). çatışma çözme becerilerinin geliştirmeye yönelik grup rehberliğinin lise öğrencilerinin saldırganlık ve problem çözme becerileri üzerine etkisi. İnönü Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Psikoloji Danışma Ve Rehberlik Bilim Dalı/Malatya.

Harris M.B. ve Bohnhoff K.K. (1996). “Gender and aggression: personal aggressiveness”, Sex Roles, 35, 27-41.

Kafalı, S., Hünkar, İ., Keçeci, O., & Demiray, E. (2017). Bireysel spor ve takım sporu yapan sporcuların saldırganlık düzeylerinin araştırılması. Journal of International Social Research, 10(50).

Konter E.(2006). Spor psikolojisi el kitabı. Nobel basımevi. s:123. Ankara.

Koruç, Z., Bayar P. (1989). Sporun kişilik üzerine etkileri araştırma raporu, Gençlik ve Spor Genel Müdürlüğü, SESAM, Ankara.

Madran Demirtaş A.,(2012). “Buss-Perry saldırganlık ölçeği’nin Türkçe formunun geçerlik ve güvenirlik çalışması”. Türk Psikiyatri Dergisi;24(2).

Madran Demirtaş H. A., & Ferligül Çakılcı, E. (2014). Çok oyunculu çevrimiçi video oyunu oynayan bireylerde video oyunu bağımlılığı ve saldırganlık. Anatolian Journal of Psychiatry/Anadolu Psikiyatri Dergisi, 15(2).

Maxwell J .P., (2004). “Anger Rumination: An ancedent of athlete aggression?”. Psychology of Sport and Exercise, 5, 279-289.

Maxwell J. P, Visek A. J, Moores E. (2009). “Anger and perceived legitimacy of aggression in male Hong Kong chinese athletes: Effects of type of sport and level of competition”. Psychology of Sport and Exercise, 10, 289-296.

Özer, D.S. (2001). Engelliler İçin Beden Eğitimi ve Spor, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.

Özerkan, K. N. (2004). “Spor psikolojisine giriş” Nobel Yayınları, Ankara.

Öznur, T., Toygar, M., Öznur, H., Aydemir, E., Alper, M., Garip, B., ve Balıbey, H. (2015). Travma sonrası stres bozukluğu olgularında uyku kalitesi ile saldırganlık düzeyinin ilişkisi. TAF Preventive Medicine Bulletin, 14(6).

Özsoy, Y., Özyürek, M., Eripek, S. (1998). Özel eğitime giriş: özel eğitime muhtaç çocuklar. Ankara: Karatepe.

Ramazanoğlu F, Canikli A, Saygın Ö. (2002). “Futbolcular ile taekwondocuların saldırganlık düzeylerinin karşılaştırılması”. Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, cilt:4, s:2.

Signer SF, Van Ness PC, Davis RJ. (1990). Capgras’s Syndrom associated with sensory loss. West J Med; 152:719-20.

Singerman B, Riender E, Folstein M.(1980). Emotional disturbance in hearing clinic patients. B.J. Psychiatry; 137:58-62.

Tavas, B. (2016). İç güvenlik hizmetlerinde çalışanların liderlik algısı ile saldırganlık tutum düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Journal of International Social Research, 9(43), 2092-2097.

Tekin A. ve Eliöz M. (2011). “Kick-Boksörlerin çeşitli değişkenlere göre öfke ve saldırganlık düzeylerinin araştırılması”. Türkiye Kickboks Federasyonu Spor Bilimleri Dergisi, 4 (1), s. 34-48.

Timur, A. İ. (2016). İşitme engelli bireylerde dil kullanımı ile depresyon arasındaki ilişkide saldırganlık eğiliminin etkisi: bir yapısal eşitlik modellemesi çalışması. İstanbul Arel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Klinik Psikoloji Yüksek Lisans Programı, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.

Tiryaki S. (2000). “Spor psikolojisi, kavramlar, kuramlar ve uygulama”. Eylül Kitap ve Yayınevi, Ankara. s: 150-160.

Tutkun, E., Güner, B. Ç., Ağaoğlu, S. A., & Soslu, R. (2010). Takım sporları ve bireysel sporlar yapan sporcuların saldırganlık düzeylerinin değerlendirilmesi. Spor ve Performans Araştırmaları Dergisi, 1(1).

Tüfekçioğlu, U. (2003). İşitme, konuşma ve görme sorunları olan çocukların eğitimi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları

Way, N., & Robinson, M. G. (2003). A longitudinal study of the effects of family, friends, and school experiences on the psychological adjustment of ethnic minority, low-SES adolescents. Journal of Adolescent Research, 18(4), 324-346.

Yetim A.(2014). Engelliler Sporuna Sosyolojik Yaklaşım. 2nd International Physical Education and Sports Congress For The Disabled.s:3-9, Batman.

Downloads

Additional Files

Published

2017-11-24

How to Cite

Işık, M., Kılıç, İbrahim, & Aksoy, K. (2017). Aggression levels of hearing impaired athletes: A comparison on individual and team sports&lt;p&gt;İşitme engelli sporcuların saldırganlık düzeyleri: Bireysel ve takım sporu üzerine bir karşılaştırma. Journal of Human Sciences, 14(4), 3221–3229. Retrieved from https://www.j-humansciences.com/ojs/index.php/IJHS/article/view/4832

Issue

Section

Physical Education and Sport Sciences