Police use of force: individualistic, situational, and organizational approach<p>Polisin zor kullanmasi: bireysel, durumsal ve organizasyonel yaklaşım

Abstract

While ensuring public safety and fighting against criminals the police are given exceptional powers such as the use of force to protect themselves as well as others in the process of fighting criminals. In a democratic society the limits of the use of force given by the state to the police is regulated by law. Misuse of power by the police, regarding humanitarian concerns, in terms of philosophical dilemmas and political implications has great impact on people. Use of force is defined as; use of physical strength and any equipment in increased proportion to neutralize acts of resistance or attack. The power to use of force is a direct intervention to the fundamental rights and freedoms of persons. Therefore, use of excessive force is considered as a direct violation of human rights. There have been numerous researches and studies about Police use of force. However, the complex structure of use of force, and it association with many factors creates a lot of limitations in this area. Therefore, the researchers have systematized the use of force by the police and focused on situational and institutional factors. Individual factors affecting the use of power and force by the police officers are defined as; The age of the police officer, education level and occupational experience. Regarding situational factors the researchers have focused on characteristics like; type of event that the police officer has encountered the public and the characteristics the suspects. Regarding explaining the Institutional factors it is focused on; the affect of the police culture (subculture) and service delivery philosophy of de unit that the officer is working at.

Özet

Kamunun güvenliğini sağlama ve suçlularla mücadele etme görevini yerine getirirken polise hem kendisini hem de başkalarını koruması ve suçlularla mücadele edebilmesi için zor kullanma gibi bir takım istisnai yetkiler verilmiştir.  Demokratik toplumlarda devletin polise vermiş olduğu zor kullanma yetkisinin sınırları hukuk tarafından düzenlenmiştir. Polisin sahip olduğu gücü suiistimal etmesi insani kaygılar, felsefi ikilemler ve politik sonuçlar açısından halk üzerinde büyük etkilere sahiptir. Zor kullanma; direnme ve saldırı karşısında bu fiilleri etkisiz hale getirecek derecede artan nispette bedeni kuvvet her türlü teçhizatı kullanmak şeklinde tanımlanmaktadır. Zor kullanma yetkisi kişilerin temel hak ve özgürlüklerine doğrudan bir müdahaledir.  Bu nedenle zor kullanma yetkisinin aşılması doğrudan insan hakları ihlali sayılmaktadır. Polisin zor kullanması ile ilgili sayısız araştırmalar ve çalışmalar yapılmıştır.  Ancak, zor kullanmanın kompleks yapısı ve  çok çeşitli nedenlerle ilişkili olmasından dolayı bu alanda oldukça fazla sınırlamalar vardır.  Bu nedenle, araştırmacılar polisin kuvvet kullanmasını sistematize ederek bireysel, durumsal ve kurumsal faktörlerin üzerinde durmuşlardır. Polis memurlarının güç ve kuvvet kullanmasını etkileyen bireysel faktörler; polis memurlarının yaşı, eğitim seviyesi, mesleki tecrübesi gibi karakteristikleri üzerinde durulmuştur. Durumsal faktörler; polislerin halk ile karşı karşıya geldikleri olayların cinsi ve şüphelilerin karakteristikleri üzerinde yoğunlaşmıştır. Kurumsal faktörler; polisin memurlarının görev yaptığı polis biriminin kurumsal kültürü ve hizmet anlayışının etkilerini açıklamaya çalışmaktadır.