The love moaning of a poet: the vocabulary of the letters written by Ahmed Arif to Leyla Erbil<p>Bir şairin aşk iniltileri: Ahmed Arif’ten Leyla Erbil’e mektupların söz varlığı

Abstract

Ahmed Arif, who is one of the Sociable Poets of the 1940s, wrote about the topics in his works in a romantic style. The enthusiasm and the romance in his works separates him from other poets of the era. Although he wrote only one poetry book, his poems such as Hasretinden Prangalar Eskittim, Haberin Var mı? (İçerde), Terketmedi Sevdan Beni became famous and were composed and sung by famous singers of Turkey like Funda Arar, Ahmet Kaya, Suavi, Edip Akbayram, Cem Karaca. These events made him become a famous poet not only in a narrow society who had similar thoughts, but also all over Turkey. There are many sources for the lyricism and romance that gave him this fame. However, the most important share among these many sources belongs to his love for Leyla Erbil. He did not limit his love with poems and he conveyed his love for Leyla Erbil in the letters he wrote, most of which were written between the years 1954-1959, and the last of which was written in 1977. In his poems, Ahmed Arif told his love, his environment, the intellectual world of the era, his exiles and the challenges he had experienced. All these reasons make the verbal existence of the Letters from Ahmed Arif to Leyla Erbil important. For this reason, in this study, the letters are examined in terms of verbal existence and the words in his works are classified under titles such as Basic Word Existence, Proverbs, Phrases, Terms, Verbal Structures, Reduplications, Slang and Expletives, Sayings specific to Diyarbakır, etc. and the concept areas are defined. As a result of this, it has been determined that Ahmed Arif was infatuated with Leyla Erbil, he even placed her in the very center of his personal life, sometimes he deified her, and defined her as “My lady, my friend, by sister, my daughter, my god, my messenger”. Moreover, it was also observed that the local sayings, phrases, and especially slang and expletives have important places in Ahmed Arif’s vocabulary.

Özet

1940 Kuşağı Toplumcu Şairleri arasında yer alan Ahmed Arif, eserlerinde dile getirdiği konuları romantik bir söylemle dile getirmiştir. Bu romantik söylemin ve şiirlerindeki coşku, onu döneminin diğer şairlerinden ayırır. Bir tek şiir kitabı olmasına rağmen, Hasretinden Parangalar Eskittim, Haberin Var mı? (İçerde), Terketmedi Sevdan Beni gibi şiirleri dilden dile dolaşmış ve bestelenerek Funda Arar, Ahmet Kaya, Suavi, Edip Akbayram, Cem Karaca gibi Türkiye’nin ünlü sanatçıları tarafından seslendirilmiştir. Böylece şair sadece kendisiyle benzer düşüncelere sahip dar bir çevrede değil, bütün Türkiye’nin tanıdığı bir şahsiyet olmuştur. Ona bu ünü sağlayan lirizmin ve romantizmin pek çok kaynağı vardır. Ancak bu kaynaklar arasında en önemli pay, Leyla Erbil’e duyduğu aşktır. Hatta o, bu aşkını sadece şiirlerle sınırlandırmamış, çoğunluğunu 1954-1959 yılları arasında yazdığı, sonuncusunu ise 1977’de Leyla Erbil’e gönderdiği mektuplara da dökmüştür. Ahmed Arif, bu mektuplarda sadece aşkını değil, aynı zamanda yaşadığı ortamı, dönemin entelektüel dünyasını, sürgünlerini, karşılaştığı zorlukları da anlatmıştır. Bu yüzden Ahmed Arif’ten Leyla Erbil’e Mektupları’n söz varlığı önemlidir. Bunun için bu çalışmada adı geçen mektuplar, söz varlığı bakımından incelenmiş ve eserlerin içeriğindeki sözler; temel söz varlığı, deyimler, terimler, kalıp sözler, ikilemeler, argo ve küfürler, Diyarbakır yöresine ait söylemler vb. biçiminde tasnif edilmiş. Bunun neticesinde ise, Ahmed Arif’in Leyla Erbil’e büyük bir tutku ile bağlandığı, hatta onu hayatının merkezine yerleştirdiği, bazen de yer yer tanrılaştırdığı ve “hanımım, dostum, kardeşim, kızım, peygamberim, Tanrım” ibareleriyle tanımladığı görülmüştür. Ayrıca Ahmed Arif’in söz varlığında yerel sözlerin, deyimlerin, özellikle de argo ve küfürlerin önemli bir yer tuttuğu da tespit edilmiştir.